World Boxing Association (WBA) powstała w 1962 roku; Federacja wywodzi się z istniejącej wcześniej, bardzo wpływowej National Boxing Association (NBA). Oficjalnie WBA jest najstarszą federacją spośród czterech głównych. W dzisiejszych czasach egzystują dwa czempionaty w wersji WBA, są to “Regular” i “Super” Champion. Do tych najsłynniejszych, którzy kiedyś dzierżyli tytuł w wersji WBA, należą Muhammad Ali, Joe Frazier, Mike Tyson, Lennox Lewis, Roy Jones Junior, Thomas Hearns, Dick Tiger, Jose Napoles, Oscar de la Hoya, Joe Calzaghe, Andre Ward, Joey Giardello, Marvin Hagler, Zab Judah, Shane Mosley, Bernard Hopkins, Gennady Golovkin, i wielu innych.

WBA “Super” Champion

“Super” zostało stworzone dla tych mistrzów świata, którzy posiadają pasy dwóch lub więcej głównych organizacji uznanych przez WBA – tj. World Boxing Council (WBC), International Boxing Federation (IBF) czy World Boxing Organization ( WBO). Co ciekawe, myśl stworzenia desygnacji ’Super’ Champion narodziła się z sugestii przesłanej do siedziby WBA przez legendarnego Lennoxa Lewisa, byłego czempiona WBA, co ta właśnie federacja uznała za wygodę, aby dać zunifikowanym mistrzom więcej elastyczności na stoczenie obrony tytułu, a pretendentom szansę na walki o tytuł.

WBA “Regular” Champion

Jeśli zawodnik z wieloma tytułami posiada również tytuł WBA, owy zawodnik awansuje do statusu “Super Championa,” a tytuł WBA w takim przypadku już zaczynamy nazywać tytułem “Regular.” Stąd właśnie znaczenie pasa “Regular.” Tytuł WBA staje się wówczas wolnym, wakującym czempionatem o który rywalizować mogą bokserzy z rankingu WBA. W efekcie na oficjalnej liście czempionów globu federacji WBA często figurują “WBA Super World Champion” – “WBA World Champion” w tej samej kategorii wagowej – zamiast po prostu “WBA Champion.”